El olor a tierra húmeda tras la tormenta, de hierba recién cortada… El orballo en la cara, resbalando por las manos.
La sensación de tensión antes de la tormenta, abrir los brazos y recibir el agua fresca.
Jirones de nubes enganchados en el sol, deslumbrar dorado ensombrecido por la tarde.
Cerrar los ojos y disfrutar los últimos rayos del día.
El sonido de la gaita de un pastor…
Andar peregrino acompañado por la propia sombra, en un caminar silencioso en el que grita el silencio. Ver sin luz con los ojos de la fe.
El roce de la brisa en las cañas del río, rumor de agua que invita al descanso y a la contemplación.
Melodías surgidas de la memoria que se convierten en la banda sonora de tu Camino.
Sentir el frescor de la noche en el torso desnudo.
El crujir de los árboles mecidos por el viento, el relente de la hierba fresca en las plantas de los pies…
Ser Uno con la Naturaleza.
El aullido de los lobos resonando en las montañas como el eco de un roncón…
Oír tu propio corazón como un tambor en tu interior, sentir la respiración de tus pulmones como la de un fol…
Cantar tus recuerdos, eslabones de la cadena de tu memoria.
Y caminar solo. Solo frente a ti mismo. Y pensar música.
Sentir la vida de tus antepasados recorriendo tus venas, posar tus pies en las huellas que han hollado su propio Camino antes.
Y pensar música pasada que se hace futuro en tu presente. Vivir tu Peregrinatio.

O cheiro da terra húmida tras a tormenta, de herba recentemente cortada… O orballo na cara, escorregando polas mans.
A sensación de tensión antes da tormenta, abrir os brazos e recibir a auga fresca.
Farrapos de nubes enganchados no sol, cegar dourado ensombrecido pola tarde.
Pechar os ollos e gozar os últimos raios do día.
O son da gaita dun pastor…
Andar peregrino acompañado pola propia sombra, nun camiñar silencioso no que grita o silencio. Ver sen luz cos ollos da fe.
O rozamento da brisa nas canas do río, rumor de auga que convida o descanso e á contemplación. Melodías xurdidas da memoria que se converten na
banda sonora do teu Camiño.
Sentir o frescor da noite no torso espido.
O crujir das árbores mecidos polo vento, o relente da herba fresca nas plantas dos pés…
Ser Un coa Natureza.
O aullido dos lobos resoando nas montañas como o eco dun roncón…
Ouvir o teu propio corazón como un tambor no teu interior, sentir a respiración dos teus pulmóns como a dun fol…
Cantar os teus recordos, elos da cadea da túa memoria.
E camiñar só. Só fronte a ti mesmo. E pensar música.
Sentir a vida dos teus antepasados percorrendo as túas veas, pousar os teus pés nas pegadas que han hollado o seu propio Camiño antes.
E pensar música pasada que se fai futuro no teu presente. Vivir o teu Peregrinatio.
The smell of humid earth after the storm, of grass recently cut… Drizzle in the face, slipping by the hands.
A feeling of tension before the storm, open your arms and receive the cool water.
Remainings of clouds stuck in the sun, a golden dazzle darkened by the afternoon. Close your eyes and enjoy the last rays of the day.
The sound of a sepherd’s bagpipe.
Pilgrim walking accompanied by the own shadow, a silent walk which shouts silence. See without light but with the eyes of faith.
The brush of the breeze in the canes of the river, rumours of water inviting you to rest and contemplation.
Melodies arisen from the memory turning themselves into the soundtrack of your Way.
Feeling the freshness of the night in the nude torso.
The noise of the trees bent by the wind, the humidity of the cool grass below your feet…
To be One with Nature.
The howling of the wolves echoing in the mountains like the echoes of a bagpipe…
Listening to your own heart like a drum within, feel the breath of your lungs like the one of a bag…
Sing your remembrances, the chain links to your memory.
And walking alone. Only you in front of yourself. And thinking in music.
Feel the life of your ancestors visiting your veins, pose your feet in the footprints that have stepped his own Way before.
And thinking of music from the past that becomes future in your present. Live your Pilgrimage.
L’odeur à terroir humide après la tempête, d’herbe récemment coupée… Le pluie dans le visage, en glissant par les mains.
La sensation de tension avant de la tempête, ouvrir les bras et recevoir l’eau fraîche.
Restes de nuages accrochés dans le soleil, éblouir doré obscurci l’après-midi. Fermer les yeux et amuser les derniers rayons du jour.
Le son de la cornamuse d’un berger…
Marcher pèlerin accompagné par la propre ombre, en un marcher silencieux dans lequel il crie le silence. Voir sans lumière avec les yeux de la foi.
Le frôlement de la brise dans les roseaux de la rivière, rumeur d’eau qu’invite au repos et à la contempletion.
Mélodies surgies de la mémoire que se convertissent dans la bande sonore de ton Chemin.
Sentir la fraîcheur de la nuit en le poitrine nu.
Le son des arbres mus par le vent, le humidité de l’herbe fraîche dans les plantes des pieds…
Être Un avec la Nature.
L’appel des loups en retentissant dans les montagnes comme l’écho d’un drone…
Écouter ton propre coeur comme un tambour dans ton intérieur, sentir la respiration de tes poumons comme la de un soufflet…
Chanter tes souvenirs, chaînons de la chaîne de ta mémoire.
Et marcher seul. Seulement face à toi même. Et penser musique.
Sentir la vie de tes ancêtres en parcourant tes veines, poser tes pieds dans les empreintes qu’ont foulé son propre Chemin avant.
Et penser musique passée qu’il se fait futur en ta présente. Vit ton Pèlerinage.
separador2
separador

Galicia Infinda (Promo Galicia)

Letra & Música: Fernando Mosquera

Descripción / Description

Esta pieza fue compuesta para el Xacobeo 2010. Ella fue el punto de origen de la Mosquera Celtic Band, y por esa razón merece abrir el disco. Siguiendo un ritmo de jota tradicional traté de darle un punto de vista más moderno incorporando letra a la melodía. Es la canción de la Banda Celta. Nuestra canción para Galicia, Santiago de Compostela y el Camiño.
Esta peza foi composta para o Xacobeo 2010. Ela foi o punto de orixe da Mosquera Celtic Band, e por esta razón merece abrir o disco.Seguindo un ritmo de xota tradicional tratei de darlle un punto de vista máis moderno incorporando letra á melodía.É a canción da Banda Celta. A nosa canción para Galicia, Santiago de Compostela e o Camiño.
This piece was composed for the Xacobeo 2010. It marks the beginning of the Mosquera Celtic Band and for this reason deserves to open the disc.Following the rhythm of traditional jota I intended to give him a more modern point of view incorporating lyrics to the melody.This is the song of the Celtic Band. Our song to Galicia, Santiago de Compostela and the Way.
Cette pièce a été composée pour le Compostellane 2010. Elle a été le point d’origine de la Mosquera Celtic Band, et par cette raison mérite ouvrir le disque. En suivant un rythme de jota traditionnel ai agi de lui donner un point de vue plus moderne en incorporant lettre à la mélodie. Il est la chanson de la Bande Celta. Notre chanson pour la Galice, Saint-Jacques-de-Compostelle et le Pèlerinage de Saint-Jacques-de-Compostelle.

Letra/Lyrics/Parole

Galicia Infinda (Promo Galicia)
Nos teus ríos, nos teus vales.
Baixo as pontes e nos teus mares.
No teu auga clara, no teu verde intenso,
no azul do ceo, no teu lume interno…
Ai la la lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la lo.
Galicia infinda, destino do Camiño.
Ai le la…
Na túa xente e na túa fala,
nas túas pedras, na túa alma.
Nas túas costas e na túa cruz bermella,
na túa música e no teu campo de estrelas…
Ai la la lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la lo.
Galicia infinda, final do Camiño.

Créditos

Marian: Voz y Pandeireta Galega.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Acordeón, Coros y Efectos.
Jesús: Batería.
Fernando: Zanfona, Gaita Galega Redonda, Gaïda Búlgara Kava (Do), Tin-Whistle Do, Low Whistle Do, Ocarina italiana, Pandeireta y Pandeiro Cuadrado Galegos.
separador2

A Pomba Dourada

Letra: Álvaro Cunqueiro (1933). Cantiga nova que se chama riveira.
Adaptación música: Luis Emilio Batallán (1975). A la ría de Vigo / Arr. Fernando Mosquera.

Descripción / Description

También llamada “Quen poidera enamorala”, esta canción es un claro ejemplo de un gran poema unido a una gran adaptación musical. La conocí gracias a los míticos Milladoiro y a la gaiteira Cristina Pato. No dudé en incorporarla a mi repertorio, pues sin duda se trata de una bella canción: heredera de un folk que hoy día es difícil de igualar.
Tamén chamada “Quen poidera enamorala”, esta canción é un claro exemplo dun granpoema unido a unha gran adaptación musical. Coñecina grazas aos míticos Milladoiro e á gaiteira Cristina Pato. Non dubidei en incorporala ao meu repertorio, pois se trata dunha bela canción: herdeira dun folk que hoxe en día é difícil de igualar.
Also known as “Quen poidera enamorala”, this song is a clear example of a big poem joined to a great musical adaptation. I knew it thanks to the mythical group Milladoiro and the piper Cristina Pato. I didn’t doubt a second to incorporate it within my repertoire, as it definitely is such a beautiful song: heiress of a folk that nowadays is quite difficult to equal.
Aussi appelée Quen poidera enamorala, cette chanson est un clair exemple d’un grand poème uni à une grande adaptation. Je la ai connu grâce aux mythiques Milladoiro et à la interprète de gaita Cristina Pato. Je n’ai pas douté en l’incorporer à mon répertoire, donc tout à fait s’agit d’une belle chanson: héritière d’un folk qu’aujourd’hui est difficile d’égaler.

Letra/Lyrics/Parole

No niño novo do vento
hai unha pomba dourada.
Quen poidera namorala,
quen poidera namorla, meu amigo!
Canta ao luar e ao mencer
en frauta de verde olivo.
Quen poidera namorala,
quen poidera namorla, meu amigo!
Ten aires de frol recente,
cousas de recén casada.
Quen poidera namorala,
quen poidera namorla, meu amigo!
Tamén ten sombra de sombra
e andar primeiro de río.
Quen poidera namorala,
quen poidera namorla, meu amigo!

Créditos

Marian: Voz y Pandeireta Galega.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Piano, Coros.
Jesús: Batería.
Xosé Manuel: Pandeireta Galega.
Fernando: Zanfona, Gaita Galega Tumbal, Scottish Small Pipe (BFlat), Tin-Whistle SiB.
separador

Dentro de Ti

Letra y música: Fernando Mosquera.
Parte instrumental extraída del tema “The Prophet”, del grupo escocés Wolfstone.

Descripción / Description

Siempre me han gustado las composiciones que juegan con el cambio de tonalidad, con partes instrumentales trabajadas con el mismo tesón que la parte lírica. Esta pieza fue compuesta siguiendo ese guión, trabajando la voz hasta llevarla a zonas de difícil acceso y combinando el sonido de diferentes clases de gaitas. Es una canción que sorprende por sus cambios de ritmo y variaciones tonales. Un reto
cuando la tocamos en directo.
Sempre me gustaron as composicións que xogan co cambio de tonalidade, con partes instrumentais traballadas co mesmo tesón que a parte lírica. Esta peza foi composta seguindo ese guión, traballando a voz até levala a zonas de difícil acceso e combinando o son de diferentes clases de gaitas. É unha canción que sorprende polos seus cambios de ritmo e variacións tonais. Un reto cando a tocamos en directo.
I have always liked compositions that play with tonal changes, with instrumental parts
working with the same intensity that the lyrical parts. This piece was composed following this script, working with the voice to reach zones of difficult access, and combining the sound of different classes of bagpipes. It is a surprising song because of his changes of rhythm and tonal variations. A challenge when we play it live.
Ils m’ont toujours plu les compositions qu’ils jouent avec le changement de tonalité, avec parts instrumentales travaillées avec le même intérêt que la part lyrique. Cette pièce a été composée en suivant ce scénario, en travaillant la voix jusqu’à la porter à des zones de difficile accès et en combinant le son de différentes classes de gaitas. Il est une chanson qu’il surprend par ses changements de rythme et variations tonales. Un défi lorsque nous la touchons en direct.

Letra/Lyrics/Parole

Si no supieras lo que yo siento te mentiría.
No sé qué hago yo sin ti…
Y si me vieras no haciendo más que tonterías
para que te fijes en mí…
Mi amor, es duro verte y no poder tenerte aún más cerca.
¿Cómo puedo soportar la oscuridad?
Qué sé yo, no dejo de temblar por la posibilidad
de estar contigo.
Donde quiera que tú estés ahí estoy yo.
¡Hoy quiero estar dentro de ti!
No hay marcha atrás, debo elegir.
Cuando mi tonta mente perdida sueña contigo
en una caja de cristal,
se para el tiempo como en una fotografía,
no me permite respirar.
Mi amor, es duro verte y no poder tenerte aún más cerca.
¿Cómo puedo soportar la oscuridad?
Qué sé yo, no dejo de temblar por la posibilidad
de estar contigo.
Donde quiera que tú estés ahí estoy yo.
A pesar de que tú disimulas,
veo que cuentas conmigo.
Lo de antes se ha perdido,
eres más que un amigo.
Espero tu llegada
como fresca alborada
dentro de mi corazón…
Y es que no amo tanto la vida
que tema la muerte.
Prefiero antes la muerte
mil veces más que perderte.
Espero tu llegada
como nueva alborada
dentro de mi corazón…

Créditos

Marian: Voz, Violín Clásico.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Eléctrica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Coros.
Xosé Manuel: Pandeireta Galega.
Jesús: Batería.
Fernando: Tin-Whistles Do y SiB, Gaitas Galegas Redonda y Tumbal, Scottish Small Pipe (BFlat).
separador2

Herba de Namorar

Letra y música: Fernando Mosquera.

Descripción / Description

Esta divertida canción surgió en un viaje a Santiago de Compostela. Caminando en noche cerrada de invierno por las cercanías de la Catedral, subí por las escaleras que separan la Quintana dos Vivos de la Quintana dos Mortos, justo al lado de la Puerta Santa. Allí me encontré con una anciana que vendía castañas calientes. Fantaseé con la idea de que esa mujer fuese una meiga que me susurraba al oído el conjuro para enamorar a las muchachas, y esa misma noche soñé con un poema que logré recordar vagamente al despertar. Esta canción contiene el conjuro completo.
Esta divertida canción xurdiu nunha viaxe a Santiago de Compostela. Camiñando unha noite pechada de inverno polas proximidades da Catedral, subín polas escaleiras que separan a Quintana dos Vivos da Quintana dos Mortos, xusto á beira da Porta Santa. Alí atopeime cunha vella que vendía castañas quentes. Fantaseé coa idea de que esa muller fose unha meiga que me rumoreaba ao oído o esconxuro pra namorar ás raparigas, e esa mesma noite soñei cun poema que logrei lembrar vagamente ao espertar. Esta canción contén o esconxuro completo.
This funny song came out during a trip to Santiago de Compostela. Walking a windy night by the vicinities of the Cathedral I went up the stairs that separate the “Quintana dos Vivos” from the “Quintana dos Muertos”, just next to the “Puerta Santa”. There I came across an elderly woman selling hot browns. I fantasized with the idea that this woman was a “meiga” a witch that whispered me to the ear the secret for loving girls. That same night I dreamed with a poem that I hardly remembered when I woke up. This song contains that secret poem.
Cette amusée chanson a surgi dans un voyage à Saint-Jacques-de-Compostelle. En marchant en nuit fermée d’hiver par les proximités de la Cathédrale, je suis monté par les échelles que séparent la Quintana deux Vifs de la Quintana deux Morts, juste au côté de la Porte Sainte. Je m’ai là trouvé avec une ancienne que vendait castañes chaudes. J’ai imaginé l’idée de que cette femme allât une meiga (sorcière) que me murmurait à l’écouté le secret pour tomber amoureux aux filles, et cette même nuit ai rêvé avec un poème que j’ai remporté rappeler au réveiller.

Letra/Lyrics/Parole

Pelo de lobo, seibo de asno,
plumas de cuco, uñas de trasno.
Ás de fada desecada,
lingua de ra desconxelada.
Ponzoña de sapo velenoso,
pulgas colleitas da pel do oso.
Hierbaxos varios da ladeira,
da belladona a flor derradeira.
Pra facerche un bo feitizo
necesito herba de namorar,
Pra gañar á que en min fizo
sortilegios, conxuros de amar.
Herba cabreira, herba gateira,
herba horrenda do herbado inferno.
Maldicións da Santa Compaña,
trevo achado no herbado inverno.
Fume de lume, lume de incenso,
luar reflectido no teu negro pelo.
Un bico teu roubado na noite,
berros secos colgados do aire

Créditos

Marian: Voz.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Acordeón, Coros.
Xosé Manuel: Bodhràn.
Jesús: Batería.
Fernando: Tin-Whistle Re, Low-Whistle Re, Uilleann Pipe Concert Pitch (Re), Gaita Gallega Grileira.
separador

Un Día en Compostela LIVE

Música: Ernesto Campos / Arr: Fernando Mosquera.

Descripción / Description

Para mí es un placer contar en mi repertorio con una pieza de Ernesto Campos, un extraordinario y reconocido compositor y músico gallego que, además, me ha permitido introducirle arreglos. Una pieza difícil que conocí a través de otro gran músico, Xosé Manuel Budiño, que la empleó a finales de los años noventa para presentarse al Torneo de Gaita “Fin de Siglo”, que finalmente ganaría Carlos Núñez. Creada para gaita y tamboril, aquí suena bastante diferente.
Para mín é un pracer contar no meu repertorio cunha peza de Ernesto Campos, un extraordinario e recoñecido compositor e músico galego que, ademais, permitiume introducirle arranxos. Unha peza difícil que coñecín a través doutro gran músico, Xosé Manuel Budiño, que a empregou a finais dos ano noventa para presentarse ao Torneo de Gaita “Fin de Siglo”, que finalmente ganaría Carlos Núñez. Creada para gaita e tamboril, aquí soa bastante diferente.
It’s a pleasure for me to have in my repertoire a piece written by Ernesto Campos, an extraordinary and recognised galician composer and musician that, besides, has allowed me to rearrange his song. A difficult piece that I knew from another big musician, Xosé Manuel Budiño, that used it in the 90’s to enter the “End of Century” Tournament of Bagpipes, that eventually would win Carlos Núñez. Created for bagpipe and drum, here it sounds quite different.
Pour moi est un plaisir raconter dans mon répertoire avec une pièce d’Ernesto Campos, un extraordinaire et reconnu compositeur et musicien galicien que, en plus, m’a permis lui introduire arrangements. Une pièce difficile que j’ai connu à travers un autre grand musicien, Xosé Manuel Budiño, que l’a employé à la fin des ans quatre-vingt-dix pour se présenter au Tournoi de Gaita “Fin de Siècle”, qu’il enfin gagnerait Carlos Núñez. Créée pour gaita et percussion, ici sonne assez différente.

Créditos

Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Acordeón.
Xosé Manuel: Redobrante Galego.
Jesús: Batería.
Fernando: Gaita Galega Redonda.

Si No Fuera un Idiota

Letra & Música: Fernando Mosquera

Descripción / Description

Esta canción fue uno de mis primeros “experimentos” con letra en castellano. Una canción de búsqueda del amor con final feliz. Las partes que interpreto con gaita fueron compuestas en principio para ser ejecutadas con guitarra eléctrica…
Esta canción foi un dos meus primeiros “experimentos” con letra en castelán. Unha canción de procura do amor con final feliz. As partes que interpreto con gaita foron compostas en principio para ser executadas con guitarra eléctrica…
This song was one of my first “experiments” with lyrics in Spanish. A song about the search of love with a happy ending. The parts that I perform with the Galician bagpipe were composed to be played with an electrical guitar…
Cette chanson a été un de mes premiers “expériences” avec lettre en castillan. Une chanson de recherche de l’amour avec fin heureuse. Les parts que j’interprète avec galicien cornamuse (gaita) ont été composées en principe pour être exécutées avec guitare électrique…

Letra/Lyrics/Parole

Si no fuera un Idiota
Si no fuera un idiota,
permitiría a mi alma
aprender de tus palabras…
Con tu mirar sobre mí,
con tus pasos en mis pies,
guías mi amanecer
hacia la orilla del mar.
Un horizonte borroso
que se abre camino
en un andar peregrino…
Si no fuera un idiota.
Si no fuera un idiota,
permitiría a mi alma
aprender de las palabras
que vuelan desde tu boca.
Palabras de amor eterno
que fluyen entre estas notas.
Permitiría a mi alma…
Si no fuera un idiota.
Mano con mano los dos,
desear ser uno en total.
Y ser de tu propiedad,
crear un amor inmortal.
No veo llegado el momento
de poder tomar aliento
para decir lo que siento…
Si no fuera un idiota.

Créditos

Marian: Voz y Pandeireta Galega.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Coros
Jesús: Batería.
Fernando: Gaita Galega Redonda, Tin-Whistle Do, Low Whistle Do y Pandeireta Galega.
separador

Galician Set

Marcha/Alzamiento de Santiago & Danza de Carril
Música: Fernando Mosquera. Tradicional de Galicia – Basilio Carril. Cancioneiro de Casto Sampedro y Folgar nº 390 / Arr. Fernando Mosquera.

Descripción / Description

La primera melodía es una pieza que creé en el año 2010 para la Banda de Gaitas Rías Seicas, de Toledo/Castilla-La Mancha, que tengo el honor de dirigir. Pensé que una forma de incentivar el aprendizaje de mis alumnos de gaita era predicar con el ejemplo, componiendo una canción que les uniese en lo que realmente son: gaiteiros. La segunda pieza es una divertida danza muy famosa en Galicia, que forma parte de su más pura tradición de música para gaita.
A primeira melodía é unha peza que creei no ano 2010 para a Banda de Gaitas Rías Seicas, de Toledo/Castilla-La Mancha, que teño a honra de dirixir. Pensei que unha forma de incentivar a aprendizaxe dos meus alumnos era predicar co exemplo, compondo unha canción que lles unise no que realmente son: gaiteiros. A segunda peza é unha divertida danza moi famosa en Galicia, que forma parte da súa máis pura tradición de música para gaita.
The first one is a piece that I created in 2010 for the Bagpipe Band Rías Seicas, from Toledo/Castile-La Mancha, that I have the honour to direct. I thought that the best way of boosting the learning of my bagpipe students was to preach with the example, compositing a song that joined them in what really they are: bagpipers. The second one is a funny dance very famous in Galicia that is part of his purer tradition of bagpipe music.
La première mélodie est une pièce que j’ai créé dans l’an 2010 pour la Bande de Gaitas Rías Seicas, de  Toledo/Castille-La Manche, qu’ai l’honneur de diriger. J’ai pensé qu’une forme de promouvoir l’apprentissage de mes élèves de gaita  (cornamuse galicien) était prêcher avec l’exemple, en composant une chanson qui leur unît en ce que ils réellement sont: gaiteiros. La deuxième pièce est une danse très fameuse en Galice, que fait partie de sa plus pure tradition de musique pour gaita.

Créditos

Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Acordeón.
Xosé Manuel: Redobrante Galego, Bodhràn.
Jesús: Caja, Batería.
Fernando: Low Whistle Do, Tin-Whistle Do, Gaita Galega Redonda, Pandeireta Galega.
separador2

Peregrinatio LIVE

A Costa da Morte & Heaton Chapel
Música: Fernando Mosquera / Música: Kevin Crawford & Lúnasa / Arr. Fernando Mosquera.

Descripción / Description

La canción que pone nombre al disco es una unión de dos melodías. La primera, A Costa da Morte, es un celtic air que compuse en 2003. Pensé en una melodía que me permitiese sacar toda la belleza de un instrumento como el low whistle, en un homenaje a esta hermosa región de Galicia y a sus gentes. La segunda es una composición del extraordinario flautista irlandés Kevin Crawford, del grupo  “Lúnasa”. Todo mi agradecimiento a Kevin por permitirme disfrutar de su canción en cada uno de mis conciertos y por dejarme incluirla en el disco con mis propios arreglos. El “zapateado” o step irlandés que se oye de fondo es el ritmo de los pies de un grupo de chicas irlandesas que colaboraron en directo en el momento de grabar este disco. Igualmente, mil gracias a este grupo por su colaboración, enriqueciendo de este modo una de mis piezas favoritas para flauta y gaita irlandesa.
A canción que pon nome ao disco é unha unión de dúas melodías. A primeira, A Costa da Morte, é un celtic air que compuxen en 2003. Pensei nunha melodía que me permitise sacar toda a beleza dun instrumento como o low whistle, nunha  homenaxe a esta fermosa rexión de Galicia e as súas gentes. A segunda é unha composición do extraordinario frautista irlandés Kevin Crawford, do grupo “Lúnasa”. Todo o meu agradecemento a Kevin por permitirme gozar da súa canción en cada un dos meus concertos e por deixarme incluíla no disco cos meus proios aranxos. O “zapateado” ou step irlandés que se ouve de fondo é o ritmo dos pés dun grupo de mozas irlandesas que colaboraron en directo no momento de gravar este disco. Igualmente, mil grazas a este grupo pola súa colaboración, enriquecendo deste xeito una das miñas pezas favoritas para frauta e gaita irlandesa.
The song that names the album is a union of two different melodies. The first, A Costa da Morte, is a celtic air that I composed in 2003. I thought about a melody that allowed me take out all the beauty of an instrument like the low whistle, in a homage to this beautiful region of Galicia and to his people. The second one is a  composition of the extraordinary Irish flautist Kevin Crawford, part of “Lúnasa”. All my gratitude to Kevin for allowing me to enjoy his song in each and every one of my concerts and for allowing me to include it in the album with my own arrangements. The Irish step that can be heard in the background is the rhythm of the feet of a Irish group of girls that collaborated with us live as we recorded this album. Also, a thousand thanks to this group by its collaboration, enriching one of my favourite pieces for flute and Irish bagpipe.
La chanson qui met nom au disque est une union de deux mélodies. La première, A Costa da Morte, est un air celtique qu’ai composé en 2003. J’ai pensé dans une mélodie que me permît enlever toute la beauté d’un instrument comme le low whistle, dans un hommage à cette belle région de la Galice et à ses gens. La deuxième est une composition de l’extraordinaire Kevin Crawford, du groupe Lúnasa. Tout ma reconnaissance à Kevin par me permettre amuser de sa chanson en chacun de mes concerts et par me laisser la comprendre dans le disque avec mes propres arrangés. Le step irlandais que s’écoute de fond est le rythme des pieds d’un groupe de filles irlandaises qu’ont collaboré en direct lors d’enregistrer ce disque. Également, mil grâce à ce groupe par sa collaboration, en enrichissant de cette manière une de mes pièces favorites pour flauta et gaita irlandaise.

Créditos

Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Acordeón, Efectos.
Xosé Manuel: Bodhràn.
Jesús: Platos Metálicos, Efectos.
Fernando: Low-Whistle Re y Tin-Whistle Re.
Step irlandés: Scoil Rince Cualann Balbriggan (Balbriggan, Co. Dublin, Ireland): Cliona Gibbons, Muireann Duff y Kate Hagan.
separador

Tristano’s Lament

(Lamento de Tristano & Muiñeira de Poio)
Manuscrito anónimo toscano del siglo XIV / Arr.: Fernando Mosquera.
Manuel Villanueva de Poio. Cancioneiro de Casto Sampedro y Folgar nº 317 / Arr.: Fernando Mosquera.

Descripción / Description

La primera es una bellísima pieza extraída de un Manuelscrito anónimo italiano del Trecento, concretamente de La Toscana, que siempre me llamó la atención. Se trata de una pieza medieval, pero con una sensibilidad celta que sorprende. Con ella el autor crea una melodía representativa de la triste historia de Tristán & Isolda, uno de los Libros en que se divide la historia medieval de los Caballeros de la Mesa Redonda del Ciclo Artúrico. La segunda la aprendí hace ya muchos años, de un concierto de Carlos Núñez en el que interpretaba esta canción junto a The Chieftains: la banda sonora de la película La Isla del Tesoro, de Charlton Heston.
A primeira é unha bellísima peza extraída dun Manuelscrito anónimo italiano del Trecento, concretamente de La Toscana, que sempre me chamou a atención. Trátase dunha peza medieval, pero cunha sensibilidade celta que sorprende. Con ela el autor crea unha melodía representativa da triste historia de Tristán & Isolda, un dos Libros en que se divide a historia medieval dos Cabaleiros da Mesa redonda do Ciclo Artúrico. A segunda aprendina hai xa moitos anos, dun concerto de Carlos Núñez no que interpretaba esta canción xunto a The Chieftains: a banda sonora da película La Ila do Tesouro, de Charlton Heston.
The first is a very beautiful piece extracted of an anonymous Manuelscript Italian of the Trecento, specifically from Toscana, that have always caught my eye. It is a mediaeval piece, but with a surprising celtic sensitivity. The author creates a representative melody about the sad history of Tristán & Isolda, one of the books in which the mediaeval history of the Knights of the Round Table of the Arthurian Cycle is split. I learnt the second one some years ago, in a Carlos Núñez concert in which he performed this song with The Chieftains: the soundtrack of the film “The Treasure Island”, with Charlton Heston.
La première est une belle pièce extraite d’un Manuelscrit anonyme italien du Trecento, concrètement de La Toscane, que m’a toujours appelé l’attention. Il s’agit d’une pièce médiévale, mais avec une sensibilité celtique que surprend. Avec elle l’auteur crée une mélodie représentative de la triste histoire de Tristán & Isolda, un des Livres en que se divise l’histoire médiévale des Cavaliers de la Table Ronde du Cycle Artúrico. La deuxième je la ai appris il fait déjà beaucoup d’ans, d’un concert de Carlos Núñez dans lequel interprétait cette chanson joins à The Chieftains: la bande sonore du film L’Île du Trésor, de Charlton Heston.

Créditos

Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Acordeón.
Xosé Manuel: Bodhràn.
Jesús: Batería.
Fernando: Low-Whistle Do, Tin-Whistle Do, Gaita Galega Redonda, Pandeireta Galega.
separador2

An-Dro de Bretagne LIVE

Música Tradicional de Bretaña / Canción “Cooley’s” tradicional de Irlanda
Arreglos: Fernando Mosquera

Descripción / Description

Esta famosa pieza se ha hecho muy popular en los últimos años, por ello la incluyo en mi repertorio de directo. Yo la he modificado un poco al introducir como arreglo la canción irlandesa Cooley’s, también muy conocida y que, curiosamente, mantiene el mismo compás rítmico que el An-Dro. Bretaña e Irlanda hermanadas a través de una canción.En esta ocasión aproveché la oportunidad de haber sido invitado a realizar el concierto de clausura del XV Festival Intercélticu d’Avilés (Asturias) para que colaborase conmigo un bagad bretón, con su grupo de danza. El resultado no puede ser mejor: una verdadera máquina de crear emociones. Esta canción está dedicada a todos aquellos que hicieron posible el Intercéltico de Avilés 2011. Mi gratitud para todos ellos.
Esta famosa peza fíxose moi popular nos últimos anos, por iso inclúoa no meu repertorio de directo. Eu modifiqueina un pouco ao introducir como arranxo a canción irlandesa Cooley’s, tamén moi coñecida e que, curiosamente, mantén o mesmo compás rítmico que o An-Dro. Bretaña e Irlanda hermanadas a través dunha canción. Nesta ocasión aproveitei a oportunidade de ser convidado a realizar o concerto de clausura do XV Festival Intercélticu d’Avilés (Asturias) para que colaborase conmigo un bagad bretón, co seu grupo de danza. O resultado non pode ser mellor: unha verdadera máquina de crear emocións. Esta canción está adicada a todos aqueles que fixeron posible o Intercéltico de Avilés 2011. A miña gratitude para todos eles.
This famous piece has became very popular in the last years, thus I include it in my live repertoire. I have modified it a bit, arrangeing the Irish song Cooley’s, also very known and that, curiously, keeps the same rhythm that the An-Dro. Bretaña and Ireland brought together through a song. In this occasion, having been invited to close the XV Interceltic Festival of Avilés (Asturias, Spain) I had the opportunity of joining a breton bagad (pipe band), with its own group of dance. The result can not be any better: a machine that create emotions. This song goes for all of those that made possible the Avilés Interceltic 2011. My gratitude to all of them.
Cette fameuse pièce s’est très fait populaire dans les derniers ans, c’est pour cela que je la comprends dans mon répertoire de direct. Je la ai modifiée un peu de à l’introduire comme arrange la chanson irlandaise Cooley’s, aussi très connue et que, curieusement, il maintient le même rythme que le An-Dro. La Bretagne et l’Irlande fraternisées à travers une chanson. Dans cette occasion j’ai profité de l’occasion d’y avoir été invité à réaliser le concert de clôture du XV Festival Interceltique de Avilés (Asturies, Espagne) pour que collaborât avec moi un bagad breton, avec son groupe de danse. Le résultat ne peut être meilleur: une véritable machine de créer émotions. Cette chanson est consacrée à tous ceux-là qui ont fait possible le Interceltique de Avilés 2011. Mon reconnaissance pour tous ils.

Créditos

Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Eléctrica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Acordeón.
Xosé Manuel: Bodhràn.
Jesús: Batería.
Fernando: Tin-whistles Re y Do, Low-Whistles Re y Do, Uilleann Pipe Concert Pitch (Re), Gaita Galega Redonda.
Baile bretón: Danserien Lann Tivizio (Landivisiau, Bretagne): Anne Fagot, Gabrielle Inizan, Christophe Le Guern y Tanguy Canevet.
Cajas Claras & Bombo: Kevrenn Brest St. Marc (Brest, Bretagne): Marie Aimée Delaître, Manon Ruillet, Anna Pouliquen, Quentin Guegan, Mikaël Guillou y Benjamin Matyka.

A Clear in the Forest

Letra: Fernando Mosquera.
Música: Fernando Mosquera, a partir de la adaptación de la canción tradicional de Irlanda “On a bright May morning”.

Descripción / Description

Esta canción la compuse en el año 1993. Fue mi primera canción, que casualmente me salió en inglés. Al principio estuve seguro de que tanto la letra como la música eran de mi titularidad, y no fue sino años después, preparando la canción para incluirla en el repertorio de mis conciertos, cuando caí en la cuenta: un músico tiene tantas melodías en la cabeza que, a veces, la mente te engaña, pensando que la creación es tuya cuando en realidad es una melodía memorizada años atrás… Decidí al final respetar la canción tal y como yo la recordaba en mi cabeza, pues nunca fue escrita. Se le nota la solera del tiempo. Esta pieza está dedicada a mi mujer, Carmen. Realmente fue creada pensando en alguien como ella.
Esta canción compúxena no ano 1993. Foi a miña primeira canción, que casualmente me saíu en inglés. Ao principio estiven seguro de que tanto a letra como a música eran da miña titularidade, e non foi senón anos despois, preparando a canción para incluíla no repertorio dos meus concertos cando caí na conta: un músico ten tantas melodías na cabeza que, ás veces, a mente engánche, pensando que a creación é túa cando en realidade é unha melodía memorizada sen sabelo anos atrás… Decidí nao final respectar a canción tal e como eu lembrábaa na miña cabeza, pois nunca foi escrita. Nótaselle a soleira do tempo. Esta peza está adicada á miña muller, Carmen. Realmente foi creada pensando en alguén como ela.
I composed this song in 1993. It was my first song, and it curiously came out in English. At the beginning I was pretty sure that the lyrics as the music were my own, and was not until years afterwards, reviewing the song looking forwards to include it in my concert repertoire that I suddenly realised. A musician has so many melodies in his head that, sometimes, your mind deceives you and what you think is something truly original, turns out to be a melody memorised years backwards… At the end, I decided to respect the song as I remembered it in my head, as it was never written down. The passing of time is noticeable. This piece is dedicated to my wife, Carmen. It really seems to have been written thinking about someone like her.
Cette chanson je la ai composé dans l’an 1993. Il a été ma première chanson, qu’il m’est fortuitement sorti en anglais. J’ai au début été sûr de que autant la lettre comme la musique ils étaient de mon exercice, et il n’a pas été mais ans après, en préparant la chanson pour la comprendre dans le répertoire de mes concerts, lorsque je suis tombé dans le compte: un musicien a des tellement mélodies dans la tête que, parfois, l’esprit te trompe, en pensant que la création est à toi lorsqu’en réalité est une mélodie apprise ans derrière… J’ai décidé à la fin respecter la chanson ainsi que j’il la rappelait dans ma tête, donc n’a jamais été écrite. Il se lui remarque le pas du temps. Cette pièce est consacrée à ma femme, Carmen. Il A réellement été créée en pensant en quelqu’un comme elle.

Letra/Lyrics/Parole

Yesterday a fairy said to me that I’d have to cross the wood.
“You’ll have to walk in the dark and live without haste.
If you want to find the outlet you will have to guide by your heart…”
There’s a clear in the forest and I know that I’ll meet you there.
I don’t know how you do it, but you make me lose my sense…
Here you have my arms so you rest on them.
I would wish that this forest has a never-ending path…
There’re a clear in the forest and I knew that I’d meet you there.
Your presence calmed my awareness and my steps could become firm.
As you always go with me I’m afraid of nothing.
You’re a dream for me, darling, and now you’ve become reality…
There’s a clear in the forest and I know that I’ll meet you there.
I was frightened for the fact of having to walk alone
and then you appeared holding my hand with love.
Dark turned into light and I could see the path again.
There’s a clear in the forest and I know that I’ll meet you there.

Créditos

Marian: Voz y Pandeireta Galega.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Pianos, Acordeón.
Jesús: Batería.
Fernando: Uilleann Pipe Concert Pitch (Re), Gaita Galega Grileira, Low Whistles Do y Re.
separador2

Carolan’s Ramble to Cashel

Turlough O’Carolan, Irlanda, siglo XVII / Arr. Fernando Mosquera.

Descripción / Description

Toirdhealbhach Ó Cearbhalláin, en su acepción gaélica, fue un arpista y poeta ciego que vivió en la Irlanda del siglo XVII. Concretamente nació en Meath en 1670, y murió en Roscommon el 25 de marzo de 1738. Para mí se trata de uno de los últimos bardos que han existido, y gracias a su trabajo de campo han llegado hasta nosotros multitud de piezas tradicionales que hubiesen caído en el olvido de no ser por su empeño en recuperarlas. También nos dejó hermosas composiciones como ésta. Un pequeño viaje a Irlanda.
Toirdhealbhach Ó Cearbhalláin, na súa acepción gaélica, foi un arpista e poeta cego que viviu na Irlanda do século XVII. Concretamente naceu en Meath en 1670 e morreu en Roscommon o 25 de marzo de 1738. Para min trátase dun dos últimos bardos que existiron, e grazas ao seu traballo de campo chegaron ata nos multitude de pezas tradicionais que caesen no esquecemento de non ser polo seu empeño en recuperalas. Tamén nos deixou fermosas composicións
como esta. Unha pequena viaxe a Irlanda.
Toirdhealbhach Ó Cearbhalláin, in his Gaelic meaning, was a harpist and blind poet that lived in Ireland in the 17th century. More specifically it was born in Meath in 1670 and died in Roscommon on 25 March 1738. For me it is one of the last bards and thanks to his work, a myriad of traditional pieces that could have been forgotten long ago have arrived to us thanks to his obstinacy in recovering them. He also left us some beautiful compositions
like this one. A small trip to Ireland.
Toirdhealbhach Ó Cearbhalláin, dans son acception gaélica, est allé un harpiste et poète aveugle qu’il a habité en la Irlande du siècle XVII. Il Est concrètement né en Meath en 1670, et est mort en Roscommon le 25 mars 1738. Pour moi s’agit d’un des derniers bardes qu’ont existé, et grâce à son travail de champ ils sont arrivés jusqu’à nous foule de pièces traditionnelles qu’ils fussent tombés dans l’oubli de ne être par son engagement en les récupérer. Il nous a aussi laissés des belles compositions comme celle-ci. Un petit voyage à l’Irlande.

Créditos

Marian: Violín Clásico.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Acústica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Efectos.
Fernando: Low-Whistle Re, Tin-Whistle Re y Uilleann Pipe Concert Pitch (Re).
separador

Lonxe de Min

Letra y música: Fernando Mosquera.

Descripción / Description

Esta es, sin duda, la canción que más me ha costado componer en mi vida, mi reto más grande; pero al mismo tiempo la que con más fluidez salió de mi interior. Está dedicada a mi padre, fallecido en 2007. Lonxe de min es una canción que tardé un par de meses en componer, surgida en la Navidad de 2007. Su melancolía es real, una morriña por un ser querido que ha ocupado una parte importante de mi vida. Y la sigue ocupando, y la ocupará durante el tiempo que me haya sido concedido. No podía ser de otra forma… A mi padre. Con toda mi alma.
Esta é, sin dúbida, a canción que máis me custou componer na miña vida, o meu reto máis grande; pero ao mesmo tempo a que con máis fluidez saíu do meu interior. Está adicada ao meu pai, falecido en 2007. Lonxe de min é unha canción que tardei un par de meses en compoñer, xurdida no Nadal de 2007. A súa melancolía é real, unha morriña por un ser moi querido que ocupou unha parte importante da miña vida. E ségua ocupando, e ocuparaa durante o tempo que me foi concedido. Non podía ser doutra forma… Ao meu pai. Con toda a miña alma.
This is, definitely, the most difficult song that I have composed in my life, my biggest challenge; but at the same time the one that most easily went out of my interior. It is dedicated to my father, who died in 2007. Lonxe de min is a song that took me just a pair of months to compose, born in the Christmas of 2007. His melancholy is real, a homesickness for a loved one that was such an important part of my life, it still is and will be for the time that I’ve been granted. It could not be any other way… To my father. With all of my soul.
Celle-ci est, tout à fait, la chanson qui m’a plus coûté il composer dans ma vie, mon défi mon plus grand; mais en même temps celle qui avec plus de fluidité est sorti de mon intérieur. Il est consacrée à mon père, mort en 2007. Lonxe de min est une chanson que j’ai tardé une paire de mois en composer, surgie dans le Noël de 2007. Sa mélancolie est réelle, une morriña par un être voulu qu’a occupé une part importante de ma vie. Et il la suit en occupant, et il l’occupera pendant le temps que m’ait été accordé. Il ne pouvait pas être d’une autre forme… À mon père. Avec toute mon âme.

Letra/Lyrics/Parole

O mar trae un recordo de días de onte que non volverán.
O barco que xa partió non regresará, non dará marcha atrás…
Se sabes que che amei me recordarás alá onde este-i.
Os bicos que non che dei nunca os darei, gárdoos para ti.
Fuches lonxe, lonxe… Lonxe de min.
Me fas tanta falta. Como vivir?
Se puidese marchar detrás de ti che seguiría…
O meu soño é saber onde estarás para irche a buscar.
Prometo non esquecer o que é crear un recordo inmortal.
Dime cando, cando volverei a ver
trala néboa branca o amenecer.
Á espera sigo a beiras do mar
desexando verche de novo chegar.

Créditos

Marian: Voz y Pandeireta Galega.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Eléctrica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Acordeón, Coros.
Xosé Manuel: Pandeireta Galega.
Jesús: Batería.
Fernando: Asubío Galego, Zanfona, Low-Whistle Do, Tin-Whistle Do, Gaita Galega, Redonda y Pandeireta galega.
separador2

Querer de Veras

Letra y música: Fernando Mosquera.

Descripción / Description

Esta es la canción más pop de todo mi repertorio, una pieza que habla de lo que puede ocurrir cuando se acaba el amor… sobre todo si este final se toma como una liberación, no como un drama.
Esta é a canción máis pop de todo o meu repertorio, unha peza que fala do que pode ocorrer cando se acaba o amor… sobre todo se este final tómase como unha liberación, non como un drama.
This is the most pop styled song of all my repertoire, a piece that talks about what can occur when love ends… Especially if it ends as a release, not as a drama.
Celle-ci est la chanson plus pop de tout mon répertoire, une pièce qui parle ce dont peut arriver lorsqu’il se finit l’amour… Surtout si cette fin se prend comme une libération, ne comme un drame.

Letra/Lyrics/Parole

¡Ya estoy cansada de tu abandono!
No ayuda nada el deterioro
de esto que hay entre tú y yo.
Más una farsa que una relación…
No quiero más de ti en mi vida,
quiero acabar con esta partida
que no gusta a ninguno de los dos,
arena y cal que hacen daño a nuestro
amor.
¡Si quieres quererme
olvida la idea, que nunca has sabido
querer de veras!
¡Es mi decisión!
No significas nada en mi historia,
me has dado vueltas como a una noria.
Creo que sin ti seré otra vez feliz,
ya es hora de volver de nuevo a vivir.

Créditos

Marian: Voz.
Manuel: Violín.
Javier: Guitarra Eléctrica.
Óscar: Bajo Eléctrico.
Jesús Alberto: Teclados, Coros, Efectos de Percusión.
Jesús: Batería.
Fernando: Gaita Galega Redonda, Tin-Whistle Do y Low-Whistle Do.
separador2

Agradecimientos

A la Celtic Band (y sus familias): Marian García, Xosé Manuel Bieito, Manuel Briega, Javier García, Jesús García-Ochoa, Óscar Hernández y Jesús Alberto Luna. Buen trabajo, chicos. Es un placer tocar a vuestro lado, teneros como compañeros de escenario y amigos.
Mi gratitud para mi técnico de sonido en directo, Bernardo Borja Márquez, y para el equipo técnico de la Mosquera Celtic Band que nos acompaña de gira: Alfonso Borja Patón y José Manuel Borja Jiménez (técnicos de iluminación).
A Manuel Agudo (batería), Juan Moreno (bajo) y Javier Moreno Abad (guitarra y voz), por vuestra ayuda y amistad.
A todo el equipo técnico de Avilés: Benja, Ariel, Rafael y Manuel. Especialmente a Benja, por su ayuda y  profesionalidad. Gracias a todos por vuestro trato.
A todo el equipo de grabación de DePaso por la Música (Uviéu, Asturies): Luis, Eddie y Antonio. Un trabajo extraordinario.
A Augusto Guzmán Sil y Still Noise Estudios (Malagón, Ciudad Real), gran amigo y profesional. Tu estudio es mi segunda casa.
A Breda McHugh y al Scoil Rince Cualann Balbriggan (Balbriggan, Co. Dublin, Ireland), y a las jóvenes Cliona Gibbons, Muireann Duff y Kate Hagan. Por su colaboración en el concierto con el tradicional step irlandés.
To Breda Mc Hugh and the Scoil Rince Cualann Balbriggan (Balbriggan, Co. Dublin, Ireland), and youngs Cliona Gibbons, Muireann Duff and Kate Hagan. For their help in concert with traditional Irish step. Buíochas a ghabháil leat go mór agus sláinte!
Al Danserien Lann Tivizio (Landivisiau, Bretagne) y a los bailarines Anne Fagot, Gabrielle Inizan, Christophe Le Guern y Tanguy Canevet.
À Lann Danserien Tivizio (Landivisiau, Bretagne) et les danseurs Anne Fagot, Gabrielle Inizan, Christophe Le Guern et Canevet Tanguy.
Al bagad bretón Kevrenn Brest St. Marc (Brest, Bretagne), y a los percusionistas Marie Aimée Delaître, Manon Ruillet, Anna Pouliquen, Quentin Guegan, Mikaël Guillou y Benjamin Matyka. Merci beaucoup.
À bagad Kevrenn Brest Saint-Marc Breton (Brest, Bretagne), et les percussionnistes Marie Aimée Delaître, Manon Ruillet, Anna Pouliquen, Quentin Guegan, Mikaël Guillou et Benjamin Matyka. Merci beaucoup.
A Ernesto Campos (Galicia). Siempre es un placer tocar una pieza tuya. Muchísimas gracias por tu buena disposición y amabilidad.
A Kevin Crawford y a Lúnasa (Irlanda), por permitirme incluir en el repertorio y en el álbum vuestra pieza “Heaton Chapel”. Sois unos cracks… Igualmente mi agradecimiento a la discográfica Green Linnet Records.
To Kevin Crawford & Lúnasa (Ireland), my gratitude for your permission to include both in my repertoire and in this album your “Heaton Chapel”. You are the best. Also thanks to Green Linnet Records.
A mi discográfica Several Records, a José Luis García y todo el equipo, por su forma de trabajo, buen criterio y consejos. Gracias.
A mi esposa, mánager y productora, Carmen P. Torres, por estar permanentemente a mi lado, en lo bueno y lo malo. Tu presencia es mi aliento y tus consejos mi empuje. Te quiero.
A toda mi familia: a mis padres (os quiero) y a mis hermanos Valle, Elena, Nieves y Nacho. Tíos, primos, sobrinos… repartidos por Toledo, León, Salamanca y A Coruña. Gracias por todo vuestro apoyo y cariño.
A mi padre (1941-2007). Mi vocabulario es escaso para contar mi agradecimiento: prefiero tocarlo.
A Alfredo Mosquera, que tan bien sabe entenderme. Gracias por la web, tus diseños e ideas. No sé qué haría sin ti… (bueno, sí lo sé, pero prefiero no pensarlo…).
A Xosé Manuel y Afonso Gil (graciñas polas vosas gaitas e punteiros!!), a Andreas Rogge, a Petko Stephanov, a McCallum, a Hamish Moore, a Manuel Barreiro Paparolo, a Jesús Reolid, a Jon Swayne, a David López, a Víctor Barral, a Sanín y a X.L. Carballo. Muchísimas gracias a todos por vuestro extraordinario trabajo. Soy más músico gracias a vosotros.
Fernando Mosquera toca gaitas galegas de los hermanos Gil (Ponteareas, Galicia); uilleann pipe (gaita irlandesa) de Andreas Rogge (Germany); Scottish small pipe de McCallum (Scotland); great highland bagpipe de Hamish Moore (Scotland); gaïdas búlgaras de Petko Stephanov (Sofía, Bulgary); asubíos y ocarinas de Manuel Barreiro Paparolo (Santiago de Compostela, Galicia); tin-whistles y low whistle D de Jonathan Swayne (Somerset, England); low whistle C de David López (Sopeña de Cabuérniga, Cantabria); zanfona de Jesús Reolid (San Martín de Valdeiglesias, Madrid); bodhràns de Víctor Barral (Madrid), percusiones gallegas de Sanín (Santiago de Compostela, Galicia) y palletas para gaita galega de Xosé Luis Carballo Enríquez (Ponferrada, León).
Fernando Mosquera usa en directo un equipo personal de microfonía inalámbrica y monitores in-ear marca Sennheisser.
Ref: SRD-402

Créditos

Grabación realizada en directo el 30 de julio de 2011 en Avilés. durante el concierto de clausura del XV Festival Intercélticu d’Avilés (Asturies).
Organización del XV Festival Intercélticu d’Avilés: Xuan Casas, Alicia Pais y Benja Á. Guardado.
Dirección de escenario: Ariel Ramírez.
Ingenieros de sonido en directo: Ariel Ramírez, Benja Á. Guardado y Manuel Agudo.
Técnico de escenario: Manuel Agudo.
Ayudantes de escenario: Benja Á. Guardado y Carmen P. Torres.
Iluminación: Rafael Cantarero.
www.intercelticu.com
www.esbardu.org
Grabación de sonido en directo
DePaso por la Música, S.L. (Uviéu, Asturies).
Dirección de grabación: Luis Fuente.
Ingenieros de sonido para la grabación en directo: Eddie Alonso, Antonio Arboli y Luis Fuente.
Grabaciones, mezcla y masterización: Still Noise Estudios (Malagón, Ciudad Real).
Realizadas entre septiembre y noviembre de 2011.
Ingeniero de sonido: Augusto Guzmán Sil.
Asistente de grabación y de mezcla: Fernando Mosquera.
www.stillnoise.com
Creatividad & Diseño
Alfredo Mosquera Villarrubia.
www.alfredomosquera.com
Traducción de textos
Fernando Mosquera (galego), Alfredo Mosquera (English) y Agustina Ortega (française).
Fotografías:
Cencerrado Fotógrafos (Quintanar de la Orden, Toledo). Fotógrafo: José Luis Cencerrado JR.
Ayudante de fotografía: Carmen P. Torres.
www.cencerrado.com
Editado y distribuido por: Several Records.
C/ Matilde Hernández, nº 31; 2º A (Edificio Jaén).
28019 – Madrid.
www.severalrecords.com
Es una producción artística de: ‘M & M’ (Mosquera Management).
Producción ejecutiva: Fernando Mosquera & Carmen P. Torres.
separador

Peregrinatio

10.00

Peregrinatio

«Peregrinatio» es el inicio del camino de la Mosquera Celtic Band. Grabado en directo en el XV Festival Intercélticu d’Avilés, sus catorce canciones son toda una declaración de intenciones, una guía imprescindible para conocer el origen de la Banda Celta. Cuenta con la colaboración de bailarinas irlandesas y de un bagad bretón.

Temas:
  1. «Galicia Infinda» canción oficial del Xacobeo 2010. | Galicia Infinda (promo Galicia)
  2. Si no fuera un idiota
  3. A clear in the forest (tradicional irlandesa)
  4. A pomba dourada (poema de Álvaro Cunqueiro)
  5. «Galician Set» (Marcha / Alzamiento de Santiago + Danza de Carril)
  6. Carolan’s ramble to Cashel. (Turlough O’Carolan. Irlanda, siglo XVII)
  7. Dentro de ti
  8. «Peregrinatio» (A Costa da Morte + Heaton Chapel)
  9. Lonxe de min.
  10. Herba de namorar
  11. «Tristano’s Lament»(Lamento de Tristano + Muiñeira de Poio)
  12. Querer de veras
  13. Un día en Compostela
  14. An-Dro de Bretagne (tradicional de Bretaña).

49 disponibles

Categoría: Código SKU: CD_Peregrinatio

Información adicional

Peso 100 g